آموزش در شطرنج باید به منظور پرورش تفکر مستقل باشد. مهارت برای بازی کردن،نباید منحصراً در حوزه حافظه باقی بماند برای اینکه بازیکن به تفکر مستقل دست یابد،باید از هر چیزی که بی روح است مانند تئوری های سرهم بندی شده که بر تعداد بسیار اندکی نمونه و توهمات بی شمار استوار است،عادت بازی با بازیکنان ضعیف،عادت به کارگیری ادامه های تقلیدی و تکراری قواعد،بدون تعمق کافی و غرور بی جا پرهیز کرد